Marion Woodman - Świadoma kobiecość

W serii wywiadów i tekstów z lat 1985-1992 analityczka jungowska Marion Woodman, autorka bestsellerowych książek, mówi o seksualności, twórczości, relacjach, uzależnieniach, uzdrawianiu ciała i duszy, duchowości w kontekście indywidualnego rozwoju, stanu naszej kultury i Ziemi. Wątkiem łączącym jest świadoma kobiecość – zdolność odniesienia się do siebie samego i świata, która wykracza poza patriarchalne myślenie zdominowane przez pierwiastek władzy. Wspaniała lektura zarówno dla wszystkich, którzy znają i kochają Marion Woodman, jak i dla tych, którzy dopiero poznają jej prace. Jak zwykle w książkach Marion, jej opowieści są wskazówkami na drodze wewnętrznego rozwoju, a jednocześnie dostarczają wiedzy z perspektywy duszy, łączącej różne wymiary doświadczenia. 

Uzależnienie od doskonałości cieszy się niesłabnącym powodzeniem wśród czytelniczek i czytelników na całym świecie od momentu wydania. Analiza uzależnieniowych wzorców kultury zachodniej – w tym zaburzeń odżywiania – poprowadziła Marion Woodman ku poszukiwaniu głębokich źródeł pierwiastka kobiecego, które w dalszych pracach rozwinęła poprzez pojęcia świadomej kobiecości, archetypów Dziewicy i Czarnej Madonny. Książka przedstawia konsekwencje identyfikacji zarówno kobiet jak i mężczyzn z ideałem doskonałości i pierwiastkiem władzy, i pokazuje, że możliwa jest nowa forma relacji pomiędzy kobiecością i męskością, nieoparta na zasadach patriarchalnej kultury. Drogę do tego przeciera nam sama Autorka, łącząc w swym pisarskim stylu czułość ze stanowczością, stawiając przed nami wyzwania, z którymi musimy się zmierzyć, a jednocześnie z miłością i uważnością wyjaśniając złożone źródła naszych uwarunkowań. Jej książka mówi zarówno do naszego ciała, jak i intelektu oraz wyobraźni. Jest przewodnikiem na ścieżce osobistej zmiany, a jednocześnie pomaga orientować się w złożonych i burzliwych bieżących zjawiskach społecznych. 

W książce W cieniu Saturna James Hollis rzuca światło na mroczne dziedzictwo, jakie noszą w swoich duszach mężczyźni.

Rzymski bóg rolnictwa i czasu Saturn, odpowiednik greckiego Kronosa, zabił swojego ojca Uranosa w zemście za to, że ten wrzucił go do Tartaru za nieposłuszeństwo. W obawie, że skończy tak samo, sam stał się tyranem i kiedy rodziły mu się dzieci, pożerał je. Jedynym, któremu udało się przeżyć, był Zeus, który zdołał zdetronizować potwornego władcę. Sam jednak, tak jak ojciec i dziadek, rozpoczął okrutne i bezlitosne rządy.

Od tamtego czasu wszyscy mężczyźni, pokolenie za pokoleniem, dzielą saturniczny ciężar, kładący się cieniem na całym ich życiu i, w konsekwencji – na życiu kobiet, dzieci i całego świata. Potrójny cień Saturna – wojna, praca i niepokój (war, work, worry) – towarzyszy każdemu chłopcu od momentu narodzin aż do śmierci. Mężczyźni żyją pod nieustanną presją rywalizacji, w stanie nigdy nie kończącej się czujności i strachu, w tęsknocie za męskością, w którą nigdy nie zostali zainicjowani, bo zabrakło ojców i starszyzny, którzy by wskazali im drogę. Za prawdziwą męskością, która nie jest tożsama z pustym maczyzmem władającym wyobraźnią współczesnego świata i dyktującym niespełnialne warunki. Za czułą męskością, w której współistnienie kobiecości i męskości nie jest podane w wątpliwość ani wydrwione, lecz uznane i uprawomocnione.

Pierwsze wyczerpujące i kompleksowe opracowanie osobistej i profesjonalnej współpracy Toni Wolf i C.G. Junga. Na temat Junga napisano już wiele publikacji i przeprowadzono niezliczone badania, lecz o Toni Wolf, którą sam twórca psychologii analitycznej nazywał kobietą swojego życia, wciąż wiadomo niewiele.  Błyskotliwa, przenikliwie intuicyjna Wolf uzupełniała się intelektualnie z Jungiem i wniosła w jego idee perspektywę kobiecą. W istocie jej wpływ na jego myśl okazuje się o wiele silniejsza niż sądzono, zwłaszcza że oboje, już na wczesnym etapie współpracy, odkryli, że mogą osiągnąć więcej razem niż osobno. Ich głęboka, wyrazista relacja zaowocowała na początku XX wieku przełomem w spojrzeniu na ludzką psychikę. Książka Toni Wolf i Carl Gustav Jung. Współpracownicy została napisana na podstawie wiarygodnych relacji i dowodów, w tym nagrań archiwalnych, prywatnych dokumentów rodzinnych, autorskich oświadczeń Junga i Wolf, jak również osobistych zapisków z dzienników Wolf. To opowieść o dwóch niezwyczajnych osobowościach, których relacja ożywiała wzajemnie ich umysły i dotykała duszy.  

Marion Woodman w Wyniszczonym oblubieńcu otwiera całkowicie nowe pole badań nad psychologicznym wpływem patriarchatu na kobiety i mężczyzn, na kulturę, w jakiej żyjemy, a także na środowisko naturalne. Pokazuje, jak na wiele różnych sposobów spojrzenie kobiety na samą siebie może ulec okaleczeniu na skutek jej relacji z wewnętrznym mężczyzną. Osamotniona, pozbawiona dostępu do własnej duszy, traci zdolność, by zadbać o siebie i o własną prawdę.

Autorka łamie stereotypy dotyczące płci i z właściwą sobie błyskotliwością prowadzi przez skomplikowaną dynamikę w małżeństwach, między ojcami a córkami, a także w relacji w stosunku do samych siebie. Zauważa, że przemysłowa i postindustrialna kultura macho, która napędza zachodnią cywilizację, nie docenia znaczenia uczuć. Na skutek tego kobiety równie często jak mężczyźni odrzucają swoje autentyczne uczucia jako naiwne, nielogiczne i głupie. Doświadczamy więc głębokiej zdrady w samym rdzeniu siebie.

Wyniszczony oblubieniec osnuty jest wokół snów i doświadczeń pacjentek Marion Woodman, która aby zilustrować zachodzące w nich procesy, sięga po poezję – Keatsa, Wordswortha, Cummingsa, Dickinson, dramaty Shakespeare’a, baśnie, mity czy malarstwo. Sprawia to, że lektura książki jest całościowa, wymagająca i stawiająca wyzwanie dla zastanych poglądów dotyczących tego, co sami nierzadko uznajemy za męskość i kobiecość w sobie i w innych.

Marion Woodman w Wyniszczonym oblubieńcu otwiera całkowicie nowe pole badań nad psychologicznym wpływem patriarchatu na kobiety i mężczyzn, na kulturę, w jakiej żyjemy, a także na środowisko naturalne. Pokazuje, jak na wiele różnych sposobów spojrzenie kobiety na samą siebie może ulec okaleczeniu na skutek jej relacji z wewnętrznym mężczyzną. Osamotniona, pozbawiona dostępu do własnej duszy, traci zdolność, by zadbać o siebie i o własną prawdę.

Autorka łamie stereotypy dotyczące płci i z właściwą sobie błyskotliwością prowadzi przez skomplikowaną dynamikę w małżeństwach, między ojcami a córkami, a także w relacji w stosunku do samych siebie. Zauważa, że przemysłowa i postindustrialna kultura macho, która napędza zachodnią cywilizację, nie docenia znaczenia uczuć. Na skutek tego kobiety równie często jak mężczyźni odrzucają swoje autentyczne uczucia jako naiwne, nielogiczne i głupie. Doświadczamy więc głębokiej zdrady w samym rdzeniu siebie.

Wyniszczony oblubieniec osnuty jest wokół snów i doświadczeń pacjentek Marion Woodman, która aby zilustrować zachodzące w nich procesy, sięga po poezję – Keatsa, Wordswortha, Cummingsa, Dickinson, dramaty Shakespeare’a, baśnie, mity czy malarstwo. Sprawia to, że lektura książki jest całościowa, wymagająca i stawiająca wyzwanie dla zastanych poglądów dotyczących tego, co sami nierzadko uznajemy za męskość i kobiecość w sobie i w innych.